Sizce nedir
kaos?
Ne hissettir
kaoslar bize?
Her kaos kendi
içinde çözümünü barındırır.
Tanımlanan
normalin, rutinin dışına çıkan ve
beklentilere ters düşen her durum bir kaostur aslında.
Beklentilerse
yaradılışımıza ters olan sistemin bize öğrettiği garip bir çaresizlik halidir.
“Öyle
olmalı, bu olmalı, o olmamalı, bunu yapmalıyım, onu yapmalısın, bunu yapmamalı,
şu ayıp, o günah, bu yanlış, su doğru…” tanımlarıyla dayatılanlar biçare
hastalık hali gibi geliyor bana. Benim için de hayatımın uzun yılları bu
duyguların esaretinde geçti.
Düzenin
yarattığı beklenti tuzağında bir esirdi ruhum
“Kadınım
Erkeksin
Çocuksun
Annesin
Babasın
Patronsun
İşçisin
Eşsin
Sevgilisin
Gençsin
Yaşlısın
Torunsun
Kardeşsin”,
diyen rollerimizin yüklediği
zorunlu
kalıplarla ruhlarımız lekelendi.
Birgün
bırakırken bu hayatı, yaşayamadıklarımızın pişmanlığı ile kim üzülecek
yaşanmamış hayallerimize?
Gözler dolacak,
rituellerle yolcu edecekler herbirimizi ve düzenin karanlığına dönerken
yaşanmamış hayallerin yüküyle
ağırlaşacak
adımları.
İşte farkına
varmanın ve kaosun güzellikleri ile büyüdüm.
Tüm
kesinliklere inat, her seferinde hayat bana başka sürprizler yaptı.
O deli gülüşüm
bu kaosların hediyesidir.
Bu yüzden;
Onaylanma
peşinde olmayanları seviyorum
İtaat
etmeyenleri seviyorum
Kendine ait
hayalleri olanları seviyorum
Herkes ve her
şey ile aynı olanı sorgulayanı seviyorum
Rutine çomak
sokanı seviyorum
Bencil sevgi
kıyılarında çırpınmayı reddedenleri seviyorum
Tercihlerinin
arkasında duranları seviyorum
Kendi
sınırsızlığını test edenleri seviyorum
